31.5.21

Flutt til Íslands

 Við fluttum heim síðasta sumar.  Ég veit ekki útaf hverju, en ég gat ekki bloggað.  Stundum getur maður það bara ekki.  En þetta er búið að vera yndislegur tími.  Eftir  sóttkví bjuggum við hjá mömmu.  Börnin fóru á námskeið, Ásta fór í leikskóla og við Óli að vinna í fjarvinnunum okkar.  Síðan fór brúnin á Fauci að þyngjast, okkur hætti að lítast á blikuna og tókum, loksins, þessa stóru ákvörðun.  Þá hófst heljarmikið kapphlaup að skoða íbúðir og pæla í hverfum og skólum. 

Mamma var búin að selja sína íbúð svo við þurftum öll að flytja um miðjan ágúst.  Hún fékk inni hjá Oddi bróður sínum og við fengum íbúð í Lindahverfinu í Kópavoginum. Á einni viku fluttum við í Kópavoginn, fundum við stórkostlega íbúð í Hlíðunum, ég dreif mig til Chicago að pakka niður búslóðinni okkar og segja skilið við Chicago íbúðina og stelpurnar byrjuðu í skóla á Íslandi.  Þetta var smá þeytingur.  Sem betur fer var "heimkomusóttkví" á þessum tíma en ekki einangrunar/sumarbústaða sóttkví svo þetta púslaðist akkúrat saman.

Ég keypti mér líka bíl, lauf - bláa skýjið - ásamt mjög langri framlengingarsnúru sem ég stakk innum eldhúsgluggann í Galtalindinni og gat þannig ferjað börnin milli bæjarhluta með betri samvisku.  Við fengum afhent í lok sept og fórum strax í það að fá mannskap til að mála og græja.  Ester mætti með kúbein og við rifum niður einn vegg.  Síðan fluttum við inn í lok október, fengum gáminn nokkrum vikum seinna og erum enn að taka uppúr kössum.

Við brugðum undir okkur betri fætinum um síðustu helgi.  Fórum í Vík í Mýrdal.  Skoðuðum Skógafoss, Reynisfjöru og Dyrhólaey.  Langþráður draumur frumburðarinns rættist þegar þessi í eldri kantinum skutluðu sér yfir gil í aparólu.









25.5.20

Sóttkví

Við erum komin til landsins og erum í sóttkví.  Það er yndislegt.  Við erum í Hvíld í Grímsnesinu og það er sko réttnefni.  Hér líður okkur ekkert smá vel.  Það fer svo vel um okkur og kofinn var svo vel útbúinn leikföngum og hér var allt fullt af  dýrindis mat og allt í fyrsta flokki.

Við erum búin að labba umhverfis Kerið, upp á Seyðishóla og Kögunarhól og fara í óvissuferð um kubbaberg sem er hérna í nágrenninu.  Þetta er búið að vera sannkallað ævintýri.










Þó svo ég hafi ekki verið efins þá er ekki laust við að föðurlandsástin magnast þegar geysar heimsfaraldur.  Okkur finnst allavega veðrið svo gott.  Jafnvel þegar rignir er indælt.  Skýjafarið er líka svo fallegt.  Börnin una sér vel að drullumalla og vera í mömmuleik og kubba og teikna og gera allt það sem þau gera.  Ég er alsæl í uppvaskinu og eldamennskunni, tala nú ekki um þegar ég kemst í garðvinnuna.  Við erum líka búnar að fara með skófluna og ráðast á lúpínuna - allir hjálpa mömmu í því brjálæði. 

2.5.20

Milestones

Það er ekkert betra í heiminum en þegar börnin ná nýju milestone.  Hjá okkur er það helst að frétta að allir nota núna fullorðins gaffal.  Ásta tilkynnti okkur það að þar sem hún er fjögura ára þá geti hún ekki lengur notað barna gaffal.  Í sömu mund byrjaði Sólveig líka að nota fullorðins gaffal. 

Ekki nóg með þetta heldur erum við fjölskyldan að teygja úr okkur í picnic í Humbolt park í dag og börnin að klifra í tré þegar mér dettur í hug að smella nokkrum myndum af þeim öllum saman upp í tré.  Þá heyrist í Ástu "ekki senda nokkrum manni þess mynd af mér!"  Sem þýðir að hún er orðin self concious sem er klárlega þroskamerki.

Í gær fórum við í hjólatúr um hverfið enn einu sinni og datt í hug að taka myndir af listinni sem varð á vegi okkar.  Svona vegg myndir eru oft svo skemmtilegar.  Þessi hundur er reyndar í garðinum okkar en við höfðum aldrei tekið mynd af honum fyrr svo þetta var gott tækifæri.






20.4.20

"Súkkulaði er matur"

Fylkisstjóri Pritzker tilkynnti á föstudaginn að það verði ekki skóli það sem af er þessu skólaári.  Þetta fannst mér svo leiðinlegt að heyra.  Ég er aðeins búin að jafna mig núna (mánudagur) en samt, ennþá svolítið leið.  Við erum öll að verða nokkuð þreytt á þessu ástandi.  Börnin standa sig svaka vel en þau eru aðeins leið að geta ekki farið í skólann og hitt vini sína.

Við drifum okkur næstum því út fyrir borgina um helgina.  Fórum í skóginn umhverfis Argonne National Laboratory.  Það var svaka indælt.  Hlýtt og notalegt.  Fórum útfyrir stíginn og lékum okkur í skóginum.  Þetta var mjög hressandi.  Við höfum ekki farið mikið í þessari einangrun.  Aðallega bara hjólatúra um hverfið og göngutúra.  Síðan lékum við svolítið Mice and Mystics sem stelpunum, öllum nema Ástu, finnst svaka spennandi.  Hlutverkaspil í boði pabba.





Ein af mömmunni líka.  Páskaeggin komu fyrir páska.  Reyndar var bara eitt heilt.  Ásta litla beibi fékk það.  Hún borðaði allt nammið innan úr því og síðan var hún að reyna að betla nammi af okkur hinum og ég segi eithvað svona hvort hún vilji ekki bara borða páskaeggið sitt.  Hún er eitt spurningamerki á svipinn, ha?  "Súkkulaði er matur" as in "ekki nammi".  Okkur fannst þetta nú aðeins fyndið. 

Annars er ekki mikið að frétta.  Heimaskólinn gengur ágætlega en ég er ekki mikið að stressa mig á þessu.  Þær eru voða mikið í einhverjum mömmu leikjum og hundaleikjum og blómálfaleikjum.  Edda á aðra fjölskyldu sem eru öll blómálfar og heldur okkur vel upplýstum um þeirra hagi og hvað er svona helst uppi á teningnum hjá þeim öllum.   Kennarinn hennar Sólveigar kom í smá heimsókn í dag að skila inniskóm og fleira dóti.  Sólveig var svo glöð að sjá hana.  Þetta var mjög indælt. 



3.4.20

Þessi vika leið á hálftíma

Þegar allir dagar eru eins man maður ekki stundinni lengur hvað gerðist í dag eða gær.  Við erum með svona system þar sem hver fjölskyldumeðlimur fær að ráða hvað er í matinn einu sinni í viku: mamma mánudagar, pabbi þriðjudagar, svo Edda, Ásta og Sólveig.  Sólveig lysti því strax yfir að hún vildi hafa kínverskan mat.  Mér fannst það aðeins undarlegt því ég elda aldrei kínverskan mat og man ekki til þess að við höfum farið með þau á kínverskan veitingastað.  En þá kom í ljós að hún hafði heyrt að dumplings væru kínverskir og hún elskar dumpling svo þá ákváðum við bara að hafa dumplings.  Nema hvað, ég hafði ekki áttað mig á því að dætur mínar eru natural dumpling meistarar.  Við vippuðum þessu upp eins og ekkert væri og afraksturinn var svo delicious að við hámuðum allt í okkur án þess að leggja á borð diska.







30.3.20

Zoom

Í dag fórum við aftur í hjólatúr.  Edda fer á rúlluskauta, Sólveig á tvíhjól og Ásta á hlaupahjól.   Sólveigu hefur farið mikið fram og hún getur núna hjólað nokkuð vel, ég þarf bara aðeins að ýta henni af stað og hvetja hana til að hjóla hraðar.  Við hittum Mrs. Mangelsdorf og spjölluðum við hana úr að minnsta kosti 6 feta fjarlægð.  Það var indælt.  Síðan þurftum við að hlaupa heim því ég mundi allt í einu að Edda átti að fara í fjarkennslu í söngskólanum.  Síðan fóru dömurnar á ströndina.



29.3.20

Ásta Guðrún 4 ára

Litla stýrið okkar er orðin 4 ára.  Hún trúði því varla sjálf að þetta væri í alvörunni að gerast.  Í morgun þegar ég óskaði henni til hamingju með afmælið spurði hún "mamma, hvað er ég núna gömul?" "Þú ert fjögurra" "já einmitt".  Just making sure.

Þetta var svo indælt og við vorum með ljómandi gott partý en á sama tíma aðeins sorglegt að halda upp á 4 ára afmæli mitt í plágunni.  En fólk hefur nú haft það verr í gegnum tíðina og við getum ekki kvartað.  Búrið er fullt af nauðsinjum og lúxus.  Ásta bað um pizzu í kvöldmat og við gerðum allar pizzur, þeirra voru ljómandi góðar en okkar Óla var lang-best.  Hún var með pepperoni, ólívum, pickled peppers, sveppum, rauðlauk, gorgonzola, mozzarella og hvítlauk.  Þetta var örugglega besta pizza sem ég hef á ævinni fengið.  Við vorum með Frozen 2 movie night með pizzunni og afmælisköku í desert.  Þetta var toppurinn á tilverunni.  Að minnsta kosti covid-tilverunni.






This page is powered by Blogger. Isn't yours?