Húrra!!

Ég get varla sagt frá þessu. Þetta var svo brjálað. Klukkan hálf sex var proffinn ekki búinn að kommenta á abstraktinn. Og ég komin með allskonar sögur í kollinum. Ég ákvað þá að senda honum smá ítrekun og þá fékk ég svo gott svar að ég hugsaði með mér, best að fara og kaupa eitthvað í matinn og senda síðan dótið inn bara í kvöld, maður hefur jú til miðnættis.

Við Raggi förum í leiðangur í búðirnar. Fyrst í kjötið síðan erum við á leiðinni í grænmetið þegar maður kemur á móti okkur með pizzukassa í fanginu. Hver ætli það sé nema bara prófessorinn umtalaði. Alveg ljómandi, nýbúinn að senda inn abstraktinn sinn og hvort ég hafi ekki sent inn minn. Ha nei nei, bara á eftir. Já en tíminn rennur út klukkan sex. Hvað er eiginlega klukkan. Bíddu, hálf sjö.

Úpsí. Bruna í grænmetisbúðina, kaupa í hendingskasti, bruna heim, fara á límingunum við að fiffa til abstraktinn aðeins og senda hann inn. Fara á vefsíðuna og hvað haldiði? Submission deadline has passed. Ekki hægt að ýta á neinn link. Óli!! er ekki hægt að gera eitthvað fiff!?? Tinna mín, hvað ertu að skoða eitthvað 1997? Finna 2006. Í hvaða session er ég og hvaða index og númer og arghhh... Óli kreditkort correspondant session chair hvað á ég að gera. Æ æ æ. Algjör klikkun en hvað leggur maður ekki á sig fyrir velferð heimsins?

En á meðan heimurinn hrundi næstum hjá mér bjó Raggi til dýrindis máltíð úr öllu fína hráefninu sem við keyptum. Fennel og grænmeti og svínasneiðar með döðlu-ólívu-mmm-sósu. Núna er síðan bara generals tími í gangi hér á bæ og hugguleg heit.