Húrra!!

Mikið flýgur tíminn áfram.  Allskonar jólaskraut komið upp hjá okkur.  Ég er komin með vinnu.  Byrja í næsta mánuði.  Ég er að fara að kenna námskeið um hlýnun jarðar í skóla hérna í bænum.  Ég er svo spennt fyrir því ég er að springa.  Ásta er komin með fulla dagskrá í leikskólanum sínum.  Og það er sko gott.  Ekki nóg með að þetta barn er algjör orkubolti, þá er hún með svo miklar meiningar.  Til dæmis þolir hún ekki að láta koma fram við sig eins og smábarn.  Ef ég rétti henni hnetur í skál, á hún það til að verða alveg hoppandi og slá í skálina þannig að hneturnar dreifast um allt.  Svo sópa ég þeim aftur í skálina og set hana upp á borð.  Þá teygir hún sig í skálina og ég kannski rétti henni hana, en nei.  Það var ekki málið.  Hún ætlaði að ná í hana sjálf.  Org og læti.

Í dag fórum við á skauta og ég hafði nú ekki hugsað mér að Ásta myndi fara á skauta þó hún kæmi með.  Nema hvað, síðan er ég bara komin út á svell með Eddu og Ástu sem eru báðar að fara á skauta í fyrsta skipti og eru náttúrulega eins og, hvað segir maður, sprelligosar, hangandi í mér og Edda togaði mig nærri úr buxunum.  Með naumindum náði ég að rétta Óla barnið og hann var með hana meðan við Edda og Sólveig skautuðum hvern hringinn á fætur öðrum.  Átti ekki sjö dagana sæla grey pabbinn.  Sérstaklega meðan hann klæddi hana úr skautunum og Sólveigu í þá.  Síðan reyndi hann að klæða Ástu í Sólveigar skó en það var víst hámark niðurlægingarinnar.

Við vorum með hefðbundna en stórkostlega thanksgiving veislu.  Frakkarnir sáu um fuglinn og settu trufflu í stuffingið.  Í meðlæti voru sætar kartöflur, rósakál, baunir, trönuberjasulta, bollur og sósa.  Pumpkin pie í eftirrétt.  2002 Bordaux.  Allir svaka þakklátir fyrir vini og vandamenn, heilsu og hreysti, það sem eftir er af náttúrunni.

Síðan fóru stóru stelpurnar á barnasafnið og urðu að fiðrildum.


Hérna er gengið í fótbolta




Og hérna erum við að baka pizzu