Húrra!!

Edda rann í leikskólanum og datt á hurð.  Þurfti að sauma 3 spor beint á ennið.  Hérna erum við á barnaspítalanum.  Þau voru ekkert smá pro, teymið sem við hittum.  Það er svo gaman þegar maður upplifir svona fagmennsku.  Einkunaorð spítalans eru No Tears og allt starfsfólk er með það að leiðarljósi.  Við vorum rétt komin inn fyrir dyrnar þegar hjúkrunarkona tók á móti okkur og kíkti á sárið, setti deyfi krem, spjallaði svolítið við Eddu og pældi í öllu sem skipti máli.  Síðan biðum við reyndar í kannski 3 klukkutíma.  Þegar kom að okkur þá fékk Edda slopp.  Herbergi með teiknimyndum í sjónvarpinu.  Allir sem komu að spjalla við okkur sprelluðu endalaust í Eddu og síðan þegar kom að því að sauma þá samanstóð teymið af lækninum, distractor sem fann út hver áhugamálin hennar Eddu væru (Diego) og reddaði honum á ipad og paramedic til að halda barninu þegar það færi að squirma.  Síðan ófu þau Eddu inní spennibretti (burrito með guacomole), skoluðu sárið þónokkru sinnum og hreinsuðu, saumuðu skurðinn saman og barnið bara salig róleg að spjalla um spider monkeys, baby jaguar og allskonar Diego.  Þetta var alveg magnað.  Ég hugsa að þetta hafi tekið 20 mínútur að minnsta kosti ef ekki meira.

Edda er smám saman að eignast vini í leikskólanum.  Þegar við komum í morgun hrópaði Ron strax Edda Edda viltu sitja hérna hjá mér.  Síðan sagði hann: Miss Mirna, mig langar að Edda sitji í fanginu mínu.  Það var svolítið fyndið og gott ef Edda hafi ekki farið hjá sér aðeins.