3.2.14
Innblástur á sinfóníutónleikum
Það er svo mikill lúxus að vera með barnapíu á heimilinu. Það nær engri átt. Við hjónin erum úti á lífinu daginn út og inn. Í kvöld fórum við á sinfóníutónleika með sinfóníuhljómsveit Fíladelfíu. Svaka skemmtilegir og tékkneskir tónleikar. Við litla krílið fíluðum þá í botn. Hún kýldi og sparkaði útum allt sérstaklega reyndar þegar ég fékk mér sítrónubrjóstsykur sem boðið er upp á.
Ég fékk heilmikinn innblástur á þessum tónleikum og allskonar tilfinningar ólguðu í brjósti mínu. Í fyrsta verkinu sem fjallar um Moldá, frá uppruna að ósa, fékk ég yfirþyrmandi tilfinningu að nú væri heimsendir á næsta leiti og "hvernig á ég að fæða börnin mín þegar heimurinn er ein ólgandi styrjöld vegna fæðuskorts?" Það breytir öllu að eiga lítil saklaus börn. Allt í einu skiptir fátt annað máli en feitar kinnar og sátt hjal þeirra. Þetta verk er reyndar einstaklega fallegt og maður hefði ekki haldið að það vekti til lífs svo drungalegar vangaveltur. En svona er lífið, það kemur manni sífellt á óvart.
Næsta verk eftir Bartók var hans þriðji píanókonsert sem hann skrifaði á dánarbeðinu fyrir konuna sína, svo hún gæti hafið feril í Bandaríkjunum eftir lát sitt, og náði ekki einu sinni alveg að klára. Það er líka fallegt verk þó Óli hafi verið í vandræðum með að njóta þess. En það vakti upp jákvæðari hugsanir um endalausa akra af rófum, kartöflum, káli og radísum, vappandi hænsi í görðum og náttúrulega kindur og annan búfénað. Ísland verður með tímanum vætusamara en það gætu líka komið góð ár inná milli og við gætum kannski lært fleiri góðar súrsunar og gerjunar uppskriftir af Þjóðverjum svo ef við erum ekki búin að selja Kínverjum landið okkar þá var niðurstaðan í Bartók að við værum kannski ekki alveg á flæðiskeri stödd.
Þriðja verkið var eftir Antonín Dvorák, fátækt tónskáld sem Brahms tók svolítið upp á arma sína. Þetta var 6. sinfónía sem var reyndar fyrsta útgefna sinfónía hans og kom honum á kortið sem tónskáldi. Einnig stór skemmtilegt verk og gott fyrir hugsanaflæði. Verð að deila því í góðu tómi.
Ég fékk heilmikinn innblástur á þessum tónleikum og allskonar tilfinningar ólguðu í brjósti mínu. Í fyrsta verkinu sem fjallar um Moldá, frá uppruna að ósa, fékk ég yfirþyrmandi tilfinningu að nú væri heimsendir á næsta leiti og "hvernig á ég að fæða börnin mín þegar heimurinn er ein ólgandi styrjöld vegna fæðuskorts?" Það breytir öllu að eiga lítil saklaus börn. Allt í einu skiptir fátt annað máli en feitar kinnar og sátt hjal þeirra. Þetta verk er reyndar einstaklega fallegt og maður hefði ekki haldið að það vekti til lífs svo drungalegar vangaveltur. En svona er lífið, það kemur manni sífellt á óvart.
Næsta verk eftir Bartók var hans þriðji píanókonsert sem hann skrifaði á dánarbeðinu fyrir konuna sína, svo hún gæti hafið feril í Bandaríkjunum eftir lát sitt, og náði ekki einu sinni alveg að klára. Það er líka fallegt verk þó Óli hafi verið í vandræðum með að njóta þess. En það vakti upp jákvæðari hugsanir um endalausa akra af rófum, kartöflum, káli og radísum, vappandi hænsi í görðum og náttúrulega kindur og annan búfénað. Ísland verður með tímanum vætusamara en það gætu líka komið góð ár inná milli og við gætum kannski lært fleiri góðar súrsunar og gerjunar uppskriftir af Þjóðverjum svo ef við erum ekki búin að selja Kínverjum landið okkar þá var niðurstaðan í Bartók að við værum kannski ekki alveg á flæðiskeri stödd.
Þriðja verkið var eftir Antonín Dvorák, fátækt tónskáld sem Brahms tók svolítið upp á arma sína. Þetta var 6. sinfónía sem var reyndar fyrsta útgefna sinfónía hans og kom honum á kortið sem tónskáldi. Einnig stór skemmtilegt verk og gott fyrir hugsanaflæði. Verð að deila því í góðu tómi.
