Húrra!!

Við vorum að fara, ég og Damaris, þegar kona kemur upp að okkur og spyr mig hvort ég eigi þetta barn.  Hún bendir á Eddu.  Já segi ég, ég á þetta barn.

Jah, hún var bara upp um allt, að taka í kerrurnar og klifra upp á bekkina.  Við vorum allar að horfa á hana.  Hún var bara eftirlitslaus.

Þakka þér fyrir að segja mér frá því segi ég og held áfram að setja Eddu í kerruna sína.  Hún stendur sem fastast og heldur áfram með ræðu um að ég verði að fylgjast með henni hverja sekúndu.

Hún heyrði í þér og þakkaði þér fyrir sagði Damaris þá ákveðin.  Konan varð hvumsa og snerist á hæli.

Ég var alveg steinhissa á þessu.  Hef aldrei lent í því að vera skömmuð áður á róluvellinum.  Af barnapíu.  Það er óþægilegt þegar ókunnugt, eða jafnvel kunnugt, fólk ásakar mann um að passa ekki nógu vel uppá börnin sín.

"Ahh, the joys of parenthood."  Þannig afgreiðir kaninn svona áreiti.