Húrra!!

var manni sagt að tyggja matinn 30 sinnum. Eða 50. Allavegana oftar en goðu hofi gegndi. Að minu mati. Þarna i gamla daga. Nu hugsa eg að foreldrar okkar hafi sagt þetta þvi foreldrar þeirra sögðu þeim það, og foreldrar þeim þeim og svo framvegis. Malid er natturulega að matur i gamla daga var orugglega miklu seigari og trefjarikari en matur i dag. Nuna er eg einmitt að borða grænkal. Þo svo eg hafi eldað það heillengi þarf svaka mikið að tyggja það. 30 sinnum i það minnsta. Það er gott mal.

´I buðinni i dag sa eg uppstilltar fernur sem eg kannaðist ekki við svo eg athugaði hvers kyns drykkur var þar a ferðinni. Og það var einmitt drykkurinn maltið. Drinkable meal. Um 800 kaloriur og rett blanda ad protini og kolvetni. Engin fita natturulega. Það er no no. Fyrir svona ari siðan vorum við Oli sammala um að við lifum i framtiðinni. Nuna erum við komin ennþa lengra inn i framtiðina. I framtiðinni þar sem þarf að tyggja matinn nalægt null sinnum. Null. Mig langar að sja linurit um hvernig fjöldi tyggja breytist með tima. Hugsa að það se exponential. Þa gæti maður talið og spekulerað ´i þvi fra hvaða aratug maturinn sem maður eldar kemur. Að meðaltali. Ef maður hefur ekki neitt annað um að tala við kvöldverðaborðið.

Ætli folki liði almennt eins og timinn þegar það var 25 er nutiðin. Allt sem tekur við er framtiðin.

´Astæðan fyrir þvi að eg sit herna við eldhusborðið að borða kal (venjulegt og spergil) og blogga er su að maðurinn minn for a barinn eftir vinnu. Með vinnufelögum. Eg leyfði honum það en nuna se eg að það hefði eg betur latið ogert. Jaeja. Eg aetti kannski bara að vera satt við að timi kokains og gleðikvenna sem eftir vinnu skemmtun er liðin tið a wall street.