Húrra!!

syngur Duke Special og allir Írar í New York og tveir Íslendingar taka undir. Það munaði engu að við hefðum ekki farið á Mercury Lounge í þetta Craig party sem var síðasti liðurinn í St. Patricks day hátíðarhöldum sem við vissum reyndar ekki að væri um þessar mundir. En hann Duke Special var algjör stjarna. Það var alveg geðveikt. Maður gæti nú ekki kallað sig Íslending ef maður léti smá ofankomu stöðva sig í hverju sem er. Þetta lag féll líka vel í kramið

En nú leikur mér forvitni á að vita hvort veðráttan í New York hafi komist í pressuna í Reykjavík í þetta skiptið. Það er búið að vera rok og rigning í allan dag. Miklu verra en snjókoman um daginn. Við urðum blaut innað beini. Innkaupapokarnir leystust upp og allur maturinn rúllaði um á gangstéttinni.

Maturinn sem við keyptum til að Óli gæti uppfyllt draum um kjúklingavængi á Buffaló-vísu. En það þýðir að kjúklingavængir eru djúpsteiktir í peanut olíu. Og þeim er velt upp úr hot sauce. Síðan borðar maður sellerí og gulrætur með og auðvitað gráðostasósu. Þetta var í fyrsta sinn sem við djúpsteikjum. Hann Óli minn er svo áræðinn í eldhúsinu. Mér leist satt að segja ekki á blikuna sem voru rétt viðbrögð því íbúðin fylltist af reyk. Brunabjallan var óstöðvandi. Nágranninn kom hlaupandi. Allt var snar. En vængirnir voru góðir. Þeir bestu sem ég hef á ævinni smakkað. En síðan vorum við með hugmyndir um að geyma olíuna fyrir næst. Og í miðjum prósessnum að sía olíuna rakst ég í pottinn og olían ÚT UM ALLT! Ef hún hefði ekki slysast til að skvettast akkúrat útum allan vaskinn veit ég ekki hvernig þetta hefði endað.