21.8.09

Lífið er dásamlegt

Á föstudagskvöldi eftir 80 tíma vinnuviku líður manni eins og heilinn hafi verið spældur á pönnu. Kannski aðeins í vandræðum með að púsla saman heilli setningu og með háleitnar hugmyndir í kollinum.

Mér finnst svo magnað hve lífið hefur púslast fallega saman. Fyrst var ekkert. Síðan örlítið salt vatn sem þakti meira og minna alla jörðina. Þá urðu til sameindir sem urðu fyrir áhrifum af efnaorku og seinna sólarorku. Sameindirnar urðu flóknari og stærri og lagskiptar og loks að frumu, með vegg og kjarna. Löngu seinna læra frumurnar að vinna saman og skipta á milli sér verkum. Nokkrar frumur taka að sér að synda, aðrar melta og aðrar nema ljós. Sund-frumurnar læra að fljúga og síðan ganga.

Í dag fæðast verur svo flóknar að þær eru algjörlega óskiljanlegar. Þær halda að þær skilji heiminn en það er tálsýn ein. Þær skilja samt nóg til að geta búið til himneskan mat, dýrindis vín og tónlist sem kemur þeim til að gráta. Sjö milljarðir manns ganga um jörðina allir í mismunandi erindagjörðum en með sömu hugmyndir í maganum um að mennta sig og sína, fæða sig og klæða.

Ég er dolfallin yfir því hvað við, mannkynið, höfum spilað vel úr hendinni okkar. Jú, það er alveg satt að ég æsi mig upp yfir glappaskotunum en við höfum samt alveg vinninginn. Bakteríur til dæmis, þær rústuðu heiminum á miklu afdrikaríkari máta en við höfum gert hingað til. Cyanobacteria breytti metan-andrúmslofti í súrefnis-andrúmsloft og drap meira og minna allt líf á hnettinum fyrir nokkrum milljörðum ára. Við erum með forskot því við getum hugsað og fæðumst með samkennd fyrir öðru lífi.

Hins vegar held ég að hátindi menningar okkar sé náð. Mér finnst erfitt að kyngja því að mín kynslóð ólst upp við að túnfiskur væri matur en upplifði það síðan á miðri leið að hann hætti að vera matur og varð eitur. Það sem gefur manni von er að við, mannkyn, getum hugsað og kunnum að leysa vandamál. Þannig að kannski finnum við útúr þessu. Kannski erum við tegundin sem bjargar sér.

Comments:
Mannstu eftir þessu:

In the beginning, the earth was without form, and void. But the sun shone upon the sleeping Earth, and deep inside the brittle crust, massive forces waited to be unleashed. The seas parted and great continents were formed. The continents shifted, mountains arose. Earthquakes spawned massive tidal waves. Volcanoes erupted and spewed forth fiery lava, and charged the atmosphere with strange gases. Into this swirling maelstrom of Fire and Air and Water, the first stirrings of life appeared: tiny organisms, cells, and amoeba, clinging to tiny sheltered habitats. But the seeds of life grew, and strengthened, and spread, and diversified, and prospered, and soon every continent and climate teemed with Life. And with life came instinct, and specialization, natural selection, Reptiles, Dinosaurs, and Mammals, and finally there evolved a species known as Man. And there appeared the first faint glimmers of Intelligence. The fruits of intelligence were many: fire, tools, and weapons; the hunt, farming, and sharing of food; the family, the village, and the tribe. Now it required but one more ingredient: a great Leader, to unite the quarreling tribes, to harness the power of the land, to build a legacy that would stand the test of time: a Civilization.

ORRI
 
ha ha, greinilega einum of vel!
 
Skrifa ummæli

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?