Húrra!!

Eftir við Óli sáum Broken Flowers hef ég sóst eftir því að sjá myndir þessa ágæta leikstjóra og hefur það verið misskemmtileg reynsla. Coffee and Cigarettes kunni ég vel að meta og líka Ghost Dog en ég komst ekki í gegnum Mystery Train. Í gær fórum við Óli á Limits of Control sem reyndi svo sannarlega á sjálfstjórn bíógesta. Í kór létu þeir út eitt stórt andvarp þegar myndin var búin og stundu upp "loksins!".

Óli svaf í lokasprettinum en ég var seinna ánægð með að hafa þraukað. Því er ég lá í rúminu að fara að sofa kom myndin til mín, eins og draugaskip sem siglir í loftinu, og hún var bara ljómandi góð. Ég segi ekkert um hvað hún fjallar, það er það sem gerir áhorfið bærilegt, þegar maður loksins skilur.