Húrra!!

Spurði konan sem stoppaði fyrir mér við veginn þar sem ég stóð með þumalfingurinn upp í loftið, alveg að verða of sein í matarboð. Ég veit það náttúrulega ekki, sagði ég því þótt ég vissi alveg hvert ég væri að fara, í mat til Patriciu, vissi ég ekki hvaða orð myndu best koma að gagni við að finna húsið. Og konuna hafði ég nýverið hitt í blómabúðinni þar sem hún hafði rekið upp stór augu þegar ég sagði nei, ég veit kannski ekki hvar kaupfélagið er er hún ráðlagði mér að fara þangað.

Síðan sagði ég, svona til að segja eitthvað, þetta er þarna inn eftir, og bætti við í gulu húsi, og það er lítill skúr við. Þau keyrðu aðeins áfram þangað til maðurinn hægði á sér og ég sagði, eruð þið að fara þangað líka? Við förum bara þangað, flýtti konan sér að segja og maðurinn hætti að hægja á bílnum. Ég varð nú aðeins vandræðaleg þegar ég áttaði mig á því að annað hvert hús á Sauðárkrók er gult. Við vorum búin að keyra framhjá þó nokkrum gulum húsum þegar við loks fundum það rétta, og ég gat þakkað þessum indælu hjónum kærlega fyrir elskulegheitin og farið í matarboð til Patriciu og Arnljóts.

Í rjúkandi lax og rækjurétt ala Siggú, sammenskuð á útlenska vísu. Það má segja að ég hafi komið með grænmetið því mitt framlag voru fræ, tómat og grænkáls, sem Patricia var að vonum lukkuleg með og hyggst sá og vonandi skera upp í sumar.