Húrra!!

er nýtt project hjá okkur. Ég gaf Óla bókina "the great saunter", sem það sem hringurinn um Manhattan er; frábær göngutúr. Við erum búin að ganga tvo leggi en hringinn gengur maður rangsælis, byrjar neðst og gengur upp meðfram the Hudson, alveg upp að the cloisters og þá í suður aftur meðfram East River. Þessi bók er algjör snilld, bendir á allt það markeverða og sögulega meðfram bakkanum.

Við vorum svo heppin að ganga framhjá vínbúð í gær sem sérhæfir sig í frönskum og ítölskum vínum. Hittum þar vínbónda frá Loire dalnum sem var að leyfa fólki að smakka vín úr kjallaranum sínum. Tvö fannst okkur vera með hálfgerðum spíra-keim, það fengum við staðfest á netinu þegar heim kom, að aðrir virðast einnig vera á því. En seinni tvö sem hann leyfði okkur að smakka voru geggjuð. Annað frá 94 og hitt frá 89. Þessi vín komu úr reit sem byrjað var að rækta vín á um 1150. Þau eru með eigin appelasjón. Þau voru eins og gull á litin og brögðuðust eins og apríkósur, meðal annars.

Á leiðinni heim keyptum við okkur sitthvorn makrílinn sem Óli eldaði fyrir okkur. Ég eldaði fennel og gulrætur og við vorum bæði hrifnari af okkar eigin rétt. Ég var í vandræðum að láta mér við fiskinn lynda því ég ólst upp í þeirri trú að við Íslendingar erum ekki á því að makríll sé mannamatur. Það kemur hins vegar í ljós, þegar maður borðar hann, að hann er ljómandi bragðgóður og fátt slæmt um hann að segja, nema kannski að það er mögulegt að finna smá lýsiskeim, stundum.