Húrra!!

Já, ég er að lesa ævisögu. Ævisögu Guðmundar Böðvarssonar. Þykir mér hún mikið skemmtileg. Það er gaman að lesa um Guðmund því hann var svo duglegur og hæfileikaríkur á öllum sviðum að aðdáun er að. En sagan er vel skrifuð, mikill fróðleikur um lífið í gamla daga og fólkið sem byggði Borgarfjörðinn á síðustu og þarsíðustu öld.

Þetta er mín fyrsta ævisögu lesning og núna fyrst finnst mér ég í raun og veru vera komin á þrítugasta aldursárið. Ég hafði bara ekki áttað mig á því að ævisögur gætu verið svona spennandi. Hreint ekki.

Um daginn las ég bókina Músin sem læðist. Það eru hátt í 50 ár síðan hún kom út og fyrst hún þykir (enn) vera stórverk ákvað ég að lesa hana. Það má vera að þetta sé merkileg bók en svo leiðinleg þótti mér hún að kvartandi og kveinandi lyppaðist ég í gegn um hana. Óli skildi ekki í þessu framferði mínu. Jæja.

Skemmtileg lesning eru bækurnar hans Jóns Kalmans. Helvíti og himnaríki og Ýmislegt um risafurur og tímann. Að lesa þær er eins og að sitja útí garði í 25 stiga hita, sólin að setjast og salat úr garðinum á borðinu, nýbakað brauð, Rhónar vín, ostur frá bóndanum uppi í hlíðinni, börnin farin að sofa, einhver að spila á gítar neðar í götunni