Húrra!!

Við Óli hættum okkur lengst út í myrkustu úthverfi til að sýna okkur og sjá aðra. Það var rífandi snilld. Við fengum góðan mat, unnum í raffelinu og ég kynntist strák. Hann heitir Peter og mamma hans heitir Amanda. Þau eru ekki af íslensku bergi brotnu heldur komu á þorrablótið til að Peter gæti spjallað á íslensku við Íslendinga. Peter hefur komið í alla helstu fjölmiðla á Íslandi vegna þess að hann er búinn að læra íslensku upp á eigin spýtur í um það bil ár og talar hana snuðrulaust (flawlessly). Hann er ótrúlegur. Ég þurfti að hugsa mig tvisvar um þegar hann spurði mig út í atriði eins og hvort rétt væri að segja "mér þykir íslenskar barnabækur góðar" eða "mér þykja íslenskar barnabækur góðar".

Hljómsveitin var svaka góð. Kórinn líka. Ég var líka í kórnum. Við sungum á sprengisandi og önnur íslensk lög. Við hefðum átt að syngja nú er frost á fróni því þótt ég sé ekki viss um hvort það sé rétt þá er rétt að í Chicago frýs í æðum blóð. Hér eru 22 gráða frost. Klikk kalt. Eins gott að bangsarnir eru að spila í Míamí. Meira um það á morgun.