Húrra!!

Fimmtudagurinn 1. júní 2006
Héldum við af stað til Norfolk klukkan korter í sex fyrir hádegi. Komum í skipið um hágedisbil og sigldum út úr Norfolk með seglum og mótor, út Chesapeake Bay. Við eigum nú eftir að skoða þann flóa betur en leist mér ekki vel á við fyrstu sýn. Þetta er aðal sjóhersmiðstöðin og er allt umhverfið eftir því, skip, kranar og þyrlur að fljúga yfir í gríð og erg.

Meðan við sigldum að akkeris festunni, sýndi crewið okkur skipið og hvernig ýmsir hlutir virka. Við erum nú líka crew. Okkur er skipt í þrjá hluta, A, B og C. Ég er í B sem er best. Við erum á miðju dekki og í neyðartilviki stjórnum við seglunum. Allir eru auk þess með eitt sér hlutverk í sem þeir eiga að vera í við lendum í neyðartilviki. Þau eru þrjú: maður fyrir borð, eldur og yfirgefa skip. Við fórum í gegnum hvað á að gera í þannig tilviki og einnig þegar við höfum æfingu. Mitt hlutverk er að sjá til þess að neyðar vatnið komi með í björgunarbátana skyldum við þurfa að nota þá.

Veðrið var yndislegt, sól og steikjandi hiti. Alveg dýrlegt að vera úti á dekki. Skipið heitir Corwith Cramer og kapteinninn heitir Beth. Það eru þrír mates sem er kannski það sama og háseti. Þeir stjórna seglunum. Síðan eru þrír vísindamenn sem eru yfir gagnasöfnun. Það er vélstjóri, tveir kokkur og tvær dekkhendur.

Í kvöldmat var lasagna með stórum spam bitum í. Annars var það mjög gott. Vakt B hópsins byrjar klukkan eitt á morgun. Við erum sjö í hóp B og verður okkur skipt niður í dekk og vísindi. Þeir sem eru í vísindahópnum taka mælingar og rannsaka þær. Þeir sem eru á dekki stýra, hjálpa til með seglin, eru í eldhúsinu eða ef ekkert annað er að gera, skrúbba dekkið.

Föstudagur 2. júní
Það varð úr að hópur B tók fyrstu vakt. Eitthvað ruglaðist næturvaktin í ríminu og gleymdi barasta að vekja mig. Ég vaknaði því ekki fyrr en hringt var í morgunmat og kom ógreidd og nývöknuð i morgunmat. Það var samt allt í lagi, Um morguninn lærðum við betur að draga upp segl og ýmislegt í sambandi við segl, hvernig maður pakkar þeim saman, riftar sem er að nota bara hluta af seglinu. Þessi segl eru svo stór að ef vindurinn er mikill vill maður kannski ekki nota það allt. Við eigum von á stormi, eða allavegana miklum vindi, í dag svo við buttum svona einn fjórða af seglinu við bómuna. Síðan fórum við í gegnum hvað á að gera ef neyðartilvik á sér stað. Fórum í gegnum allt ferlið. Minn hópur sér um seglin, það er að segja að setja þau niður því það er náttúrlega það sem maður vill ef maður er fyrir borði eða ef það er eldur einhverstaðar, það er að stoppa. Svo við verðum spesjalistar í að vinna með seglin, sem ég er mjög ánægð með. Hópur A sér um að sækja manninn og að vinna með slönguna. Hópur C sér um loftræstinguna ef það er eldur en um umhverfið ef maður fór fyrir borð. Það er að sjá til þess að við skellum ekki inn í annað skip og líka að fylgjast með manninum og passa að missa ekki sjónar af honum. Allt eru þetta nú mikilvægir hlutir.

Vaktin var frá 7 til 13. Nú er henni lokið og ég bara svolítið uppgefin. Ligg þess vegna bara í kojunni minni að skrifa en er alveg að sofna. Næst erum við á vakt klukkan ellefu í kvöld. Til þrjú. Skipið vaggar rólega til og frá, af og til tekur það dýfu en ég fékk sjóveikitöflu svo mér líður bara vel og er ekki flökurt eins og sumum.

Laugardagurinn 3. júní
Vorum á vakt frá ellefu til þrjú. Á rannsóknastofunni. Mér finnst bara ekki gaman að vera á rannsóknastofu. Settum tæki í sjó og vorum frekar kát þegar kokkurinn kom með snarl fyrir okkur. Betra var að sofa um morguninn og taka eftirmiðdagsvakt. Það var sól og blíða, ég var á dekkinu, vindurinn var góður og fullt af fólki að spóka sig á dekkinu. Eitthvað þurfti að bisa við að laga til segl lengst uppi og fengum við þrjár stelpur að fara með upp. Aloft. Ég fór lengst upp. Þetta var alveg geggjað, svo hátt uppi að þó svo ég hefði getað farið lengra upp, þá var ég sátt á öðrum palli. Maður svífur fram og til baka og þetta er bara geðveikt.

Sunnudagurinn 4, júní
Borðin sem við borðum við eru með tein einhverstaðar þannig að þau vagga eins og báturinn. Reyndar eru þau eru bein en skipið vaggar. Þannig flöturinn hallar ekki og bollar og diskar eru alltaf réttir en renna ekki útaf. Við hinsvegar, vöggum heilmikið en kaffið sullast ekki úr bollanum, Mjög hentugt en var aðeins skrýtið að venjast í fyrstu. Maturinn manns er kjur í rólegheitum en maður sjálfur á fleygiferð. Það var nú ekki þannig sem móðir manns ól mann upp.

B vakt tók morgunvaktina í dag, frá 0300 til 0700. Ég setti GPS hnitinn okkar á kortið (chart, ekki map) og reyndi að setja inn staðsetninguna sem við myndum halda að við værum á hefðum við ekki GPS. Það gerir maður þannig að maður kíkir í log bókina og athugar hver stefnan hefur verið undanfarinn klukkutíma. Einnig athugar maður hversu mikið vatn skipið hefur siglt í gegnum, Það er gamaldags tæki sem mælir það. Frá seinasta GPS hniti finnur maður þessa staðsetningu og merkir hana inná. Þetta gerir manni kleift að sjá hversu mikið og í hvaða átt okkur hefur rekið. Sem er í sjálfu sér áhugavert og maður getur séð hvernig straumarnir eru og hvar stórir stormar á fjarlægum slóðum hafa hugsanlega leikið um. Þetta tók mig drúga stund, Heilmikið fuð með þríhyrninga og sirkla og á endanum hafðist það. Kom þá í ljós að okkur var farið að reka í aðra átt en klukkutímann áður. Afar áhugavert. Því næst fór ég í eftirlitisferð um bátinn, það er gert einu sinni á klukkutíma og er verið að ganga úr skugga um að öryggisatriði eru í lagi, að ekki leki vatn um bátinn og að rafkerfið sé í lagi. Auðvitað er generator á skipinu til að hafa ljós og fyrir ísskáp og eldavél, tölvur og tæki. Að eftirlitisferð lokinni tók ég við af Rob á útsýnispallinum. Á nóttunni stendur maður og horfir eftir öðrum skipum og fylgist með að við séum ekki að rekast á neitt eða neinn. Þar stóð ég bundin við tein og horfði á sólina koma upp. Svo yndislegt að því verður ekki með orðum lýst. Seinasta klukkutímann tók ég við stýrinu. Ég vildi óska að ég væri sjómaður. Ég myndi vilja vera mate. Þá er maður í því að jústera seglin þegar breytt er um stefnu, en einnig draga upp og henda niður, brjóta saman og sjá til að þau séu í almennt góðu standi.

Við áttum kvöldvakt klukkan sjö. Eftir morgunmat lagði ég mig til hádegis og þar sem við erum að enda við að borða hádegismat heyrum við kallað "Maður fyrir borð! Maður fyrir borð!" Allir ruku upp, brunabjallan fór í gang og allt á fleygiferð. Hópur B hittist við "the break of the mid deck" og við fórum eins og skot að undirbúa seglin til að vera tekin niður. Carter, mate-inn okkar, fór að fá leiðbeiningar frá kapteininum og síðan snerum við seglunum þannig að skipið var í lás með starboard side leeward til að björgunarliðið gæti athafnað sig. Við vorum ekki nema sex mínútur að bjarga öllum björgunarhringunum og fánunum. Þetta var alveg svaka stuð.

Á kvöldvaktinni var ég á rannsóknastofunni. Heljarinnar margar rannsóknir áttu að taka sér stað á okkar vakt. Það átti að setja niður rósettu sem eru tólf hylki bundin saman með nokkrum mælum og tölvu, látin síga niður á ákveðið dýpi og opnuð eitt af öðru til að safna vatni á mismunandi dýpi. Allt er dregið upp síðan og vatninu safnað í margar litlar flöskur sem verður mælt við betra tækifæri. Öll vaktin okkar fór í að gera þennan apparatus tilbúinn, safna vatninu í óteljandi margar flöskur og merkja þær allar vandlega. Fyrst er gengið á línuna og vatni safnað í glerflöskur. í þær setur maður ákveðið magn af einhverju og einnig manganese (minnir mig). Það gerir okkur kleift að mæla súrefnismagn í vatninu seinna. Við viljum líka mæla pH gildi á hverju dýpi, fósfat og chlorophyll. Þetta er allt voða mikið maus og ástæðan fyrir því að ég vil aldrei vinna á rannsóknastofu. En vonandi er einhver annar búinn að gera allar þessar mælingar núna því minn hópur á að greina gögnin og útskýra þau áður en ferðinni er lokið.