Húrra!!

Já, bíllinn okkar fannst. Einn og yfirgefinn. Ég var hrikalega ánægð með að vera ekki sú eina sem er c-r-a-z-y í fjölskyldunni. Óli minn gleymdi að hann hafði fært bílinn fyrir viku síðan. Sem betur fer eru löggurnar í þessari borg himinlifandi yfir að fá stundum að díla við ekki-life-threatening-situasjónir, þannig að við gátum tekið það til baka að bílnum hafi verið stolið. Svo nú getum við haldið áfram að eiga bíl og þurfum ekki að eiga ekki bíl. Það var frekar undarleg tilfinning að eiga ekki bíl, kemur sér bara frekar illa í þessari borg.

Ég silgdi á Michigan vatni í dag. Fékk að stýra og draga inn segl og allt. Svaka fjör. Ég var frekar góð í að stýra, sumir bara stýrðu í hringi og áttuðu sig aldrei á því hversu mikið þurfti að beygja. En ekki ég. Auðvitað.