Húrra!!

Já ég er sko að fara yfirum á þessu próflestrar standi.

Óli er að gera sveppasúpu from scratch og soðið í hana ilmar svaka vel. Hann er ekki kominn lengra en þetta lofar mjög góðu.

Ég fór í dag að reyna að redda einhverju skatta máli. Fer í payroll og tala við Pam. Pam í payroll. Um leið og ég heyrði þetta leist mér ekki á blikuna. Ég er alveg sérstaklega léleg í að díla við svona týpur. Óli er mjög góður í því og við förum yfir það sem ég á að gera oft. Hvað á ég að segja, hvað er það sem ég vil fá að vita. Ef hún segir nei, hvernig á ég að bregðast við. Ég er búin að lesa klausur í skattalögunum og til í slaginn.

Ég þarf náttúrulega ekki að útlista það sérstaklega hvernig þetta samtal fór. Ég fór allavegana heim. Hágrátandi. Og það sem meira er, mig langar ekkert að vera góð í því að díla við þennan geira mannkynsins. Ég sé að það myndi vera mjög heppilegt, sérstaklega fyrir mig, líka Óla, ef ég gæti höndlað þetta lið sem er súrt, bullar, vill ekki hlusta á það sem maður hefur að segja og heldur að það geti stjórnað öllu. En í fyrsta lagi þá er ég alltaf að reyna að læra á svona leikrit og gengur ekki neitt og í öðru lagi, þá sýnist mér þetta vera bara venjulegt fólk eins og við hin, en, þau eru í stríði. Við okkur. Þetta skrifstofu fólk heldur náttúrulega að við séum að reyna að klekkja á því og svindla sér eitthvað, annars væri það ekki í svona mikilli vörn og með spjótin úti alltaf. Ég hinsvegar er alltaf með hvíta fánann blaktandi. Hann er bara í höfðinu á mér. Þau sjá hann ekki og stinga mig, beint í hjartað.